ادعیه ای که برای تسهیل زایمات بکار می روند

از حضرت صادق ^{علیه السلام} روایت شده : براى آسان شدن ولادت بر پوست یاکاغذى بنویسید: «اَللّهُمَ  فارِجَ الْهَمِّ وَ کاشِفَ الْغَمِّ وَ رَحْمنَ الدُّنْیا وَالاْخِرَةِ وَ رَحیمَهُما اِرْحَمْ –نام زن و پدرش- رَحْمَةً تُغْنیها بِها عَنْ رَحْمَةِ جَمیعِ خَلْقِکَ تُفَرِّجُ ]فَفَرِّج[ بِها کُرْبَتَها وَ تَکْشِفُ بِها غَمَّها وَ تُیَسِّرُ بِها وِلادَتَها وَ قُضِىَ بَیْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَ هُمْ لایُظْلَمُونَ وَ قیلَ الْحَمْدُلِلَّهِ رَبِّ الْعالَمینَ» و ظاهراً این تعویذ را همراه زن بنمایند.

امام باقر ^{علیه السلام} فرمود: هرگاه همسرت رو به زایمان رفت، سوره قدر را بنویس و او و فرزندش را با این عوذه در پناه قرار ده به این صورت که آنرا با مسک و زعفران بنویس و با آب آن او را غسل ده و به آن او را بیاشام و بر فرج او بپاش. و آن عوذه عبارتست از: «اُعِیذُ مَولُودِی بِسمِ اللهِ بِسمِ اللهِ وَ أنَّا لَمَسنَا السَّماءَ فَوَجَدناها مُلِئَت حَرَساً شَدیداً وشُهُباً، و أنَّا کُنَّا نَقعُدُ مِنها مَقاعِدَ لِلسَّمعِ فَمَن یَستَمِعِ الآنَ یَجِد لَه شِهاباً رَصَداً سپس در ادامه بگو: بِسم ِاللهِ بِسمِ اللهِ أعُوذُ بِاللهِ السَّمیعِ العَلیمِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمِ أنَا وَأنتَ وَالبَیتُ وَمَن فِیهِ وَالدَّارُ وَمَن فِیهَا نَحنُ کُلُّنَا فِی حِرزِ اللهِ وَعِصمَةِ اللهِ وجِیرَانِ اللهِ وجِوَارِ اللهِ آمِنِینَ مَحفوظِین سپس سوره حمد و معوذتین(سوره های فلق و ناس) و اخلاص را بخوان و بعد این آیات را: أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاکُمْ عَبَثًا وَأَنَّکُمْ إِلَیْنَا لَا تُرْجَعُونَ فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْکَرِیمِ  وَمَن یَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لَا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِندَ رَبِّهِ إِنَّهُ لَا یُفْلِحُ الْکَافِرُونَ وَقُل رَّبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ وَ لَوْ أَنزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَّرَأَیْتَهُ خَاشِعًا مُّتَصَدِّعًا مِّنْ خَشْیَةِ اللَّهِ وَتِلْکَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ  سپس می گویی: مَدحُوراً مَن یُشَاقِّ اللهَ وَرَسُولَهُ أقسَمتُ عَلَیکَ یَا بَیتُ وَمَن فِیکَ بِالأسمَاءِ السَّبعَةِ وَ الأملَاکِ السَّبعَةِ الَّذِینَ یَختَلِفُون بَینَ السَّمَاءِ وَالأرضِ مَحجُوباً عَن هَذِهِ المَرأةِ وَما فِی بَطنِهَا کُلُّ عَرَضٍ وَاختِلَاسٍ أو لَمسٍ أو لَمعَةِ أو طَیفٍ مَسَّ مِن إنسٍ أو جَانٍّ». در پایان حضرت توصیه می کند که تک تک آن چیزهایی که می خواهی از نفس، دار، منزل، اهل و ولد را به نام مشخص به لفظ در آورده و بیان کند تا دعایی زیباتر و محکم تر صورت پذیرد سپس خود را ضامن اجابت دعا معرفی کرده و فرمودند به کسانی که دعا برایشان خوانده شد آسیب و بیماری و جنونی به اذن خدا وارد نمی شود.

براى رفع دشوارى زایمان زنان، بر پوستى بنویسد: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ کَاَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَ ما یُوعَدُونَ لَمْ یَلْبَثُوا اِلاّ ساعَةً مِنْ نَهارٍ (احقاف:35)کَاَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَها لَمْ یَلْبَثُوا اِلاّ عَشِیَّةً اَوْ ضُحیها (نازعات:46) اِذْ قالَت اِمْرَاَةُ عِمْرانَ رَبِّ اِنّى نَذَرْتُ لَکَ ما فى بَطْنى مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ مِنّى اِنَّکَ اَنْتَ السَّمیعُ الْعَلیمُ (آل عمران:35)[1]».

سپس آن را بر ران راست او ببندد، و وقتى فرزندش به دنیا آمد باز کند.

و در طب الائمه است که هنگامی که ولادت بر زن مشکل گردید برای او این کلمات را بنویسید (و همراه او نمایید):

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْحَلِیمُ الْکَرِیمُ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِین، کَاَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَ ما یُوعَدُونَ لَمْ یَلْبَثُوا اِلاّ ساعَةً مِنْ نَهارٍ بَلاغٌ فَهَلْ یُهْلَکُ إِلاَّ الْقَوْمُ الْفاسِقُونَ».

به سند دیگر از امام باقر^{علیه السلام} روایت است که براى دشوارى زائیدن این آیات را در ظرف پاکیزه ای به مشک و زعفران بنویسند و به آب چاه بشویند و به خورد آن زن بدهند و به شکم و فرجش بپاشند:

«کَاءَنَّهُمْ یَوُمَ یَرَوْنَها لَمْ یَلْبَثُوا اِلاّ عَشیَّةً اَوْضُحاها (نازعات:46) کَاءَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَ مایُوعَدُونَ لَمْ یَلْبَثُوا اِلاّ ساعَةً مِنْ نَهارٍ بَلاغٌ فَهَلْ یُهْلِکُ اِلاّ الْقُومُ الْفاسِقُونَ (احقاف:35) لَقَدْ کانَ فى قَصَصِهِمْ عِبْرَةً لاِولى اْلاَلْبابِ ما کانَ حَدیثا یَفْتَرى وَلکِنْ تَصْدیقَ الَّذى بَیْنَ یَدَیْهِ وَ تَفْصیلَ کُلِ شَیْئىٍ وَهُدًى وَرَحْمَةً لِقَومٍ یُؤْمنُونِ (یوسف:111)»[2].

از حضرت صادق ^{علیه السلام} منقول است که این آیات را از براى حامله در کاغذى بنویسد و در وقتی که داخل شود در ماهی که در آن ماه وضع حمل می کند و چیزى بر آن بپیچند، اما گره نزنند و بر کمر آن زن بیندند؛ چون چنین کنند، درد و آزار زائیدن به او نرسد و بعد از زائیدن بزودى بگشایند و یک ساعت به او نگذارند. آیات اینست:

«اَوَلَمْ یَرَالَّذینَ کَفَرُوا اَنَّ السَّمواتِ وَاْلاَرْضَ کانَتا رَنَقا فَفَتَقْناهُماوَجَعَلْنا مِنَ الْماءِ کُلَّ شَیىٍء حَى اَفَلایُؤْمنُونَ (انبیا:30) وَآیَةٌ لَهُمُ اللَّیْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النهاارَ فَاِذا هُمْ مُظْلِمُونَ وَالشَّمْسُ تَجْرى لِمُسْتَقَرٍّ لَها تَقْدیرُ الْعَزیزِ الْعَلیمِ وَالْقَمَرُ قَدَّرْناهُ مَنازِلَ حَتّى عادَ کَالْعُرْجُونِ الْقَدیمِ لاالشَّمْسُ یَنْبَغى لَها اَنْ تُدْرِکَ الْقَمَرَ وَلا اللّیْلُ سابِقُ النَّهارِ وَکُلُّ فى فَلَکٍ یَسْبَحُونَ وَآیَةٌ لَهُمْ اَنّا حَمَلْنا ذُرّیَتَهُمْ فى الْفُلِک الْمَشْحُونَ وَخَلَقْنا لَهُمْ مِنْ مِثْلِهِ مایَر کَبُونَ و آن نَشَاءْ نَغْرِقْهُمْ فَلا صَریخَ لَهُمْ وَلا هُمْ یُنْقَذُونَ اِلاّ رَحْمَةً مِنّا وَ مَتاعا اِلى حینٍ (یس:37-44) وَنْفِخَ فى الصُّورِ فَاِذا هُمْ مِنَ اْلاَجْداثِ اِلى رَبِّهِمْ یَنْسلُونَ (یس:51) و درپشت کاغذ این آیات را بنویسد: کَاءَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَ مایُوْعَدُونَ لَمْیَلْبَثُوا اِلاّ ساعَةً مِنْ نَهارٍ بَلاغٌ فَهَلْ یَهْلِکُ اِلاّ الْقَوْمُ الْفاسِقُونَ (احقاف:35) کَاءَنَّهُمَّ یَوْمَ یَرَوْنَها لَمْ یَلْبَثُوا اِلاّ عَشِیَّةً اَوْضَحیها (نازعات:46)»[3].

همچنین ابن فهد حلی(ره) در عدة الداعی روایت نموده که هنگامی که زایمان بر زن مشکل شد، این آیات را می نویسی و بر شکم او آویزان می کنی: «فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا (انشراح:5-6) سَیَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ یُسْرًا (طلاق:7) کَأَن لَّمْ یَلْبَثُواْ إِلاَّ سَاعَةً مِّنَ النَّهَارِ (یونس:45) بلاغ  کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا (نازعات:46) ویُهَیِّئْ لَکُم مِّنْ أَمْرِکُم مِّرْفَقًا (کهف:16) وَمَن یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَل لَّهُ مَخْرَجًا (طلاق:2)».

ایضاً در حاشیه زاد المعاد است که این آیه شریفه را به گلاب بنویسد و بشوید و بخورد:

«قَالُوا طَائِرُکُمْ مَعَکُمْ أَئِن ذُکِّرْتُم بَلْ أَنتُمْ قَوْمٌ مُّسْرِفُونَ (یس:19)».

به جهت اینکه زن آسان وضع حمل نماید، این آیه را نوشته بر کمر زن بندند و بعد از فارغ شدن زود باز کنند:

«بِسمِ اللهِ الرّحمنِ الرَّحیِم اَوَلَمْ یَرالَّذینَ کَفَرُوا اَنَّ السَّمواتِ وَالأرْضَ کانَتا رَتْقاً فَفَتَقْناهُما حَنّه[4] وُلِدَتْ مَرْیَمْ مَرْیَمْ وُلِدَتْ عیسی سَیَجْعَلُ اللهُ بَعْدَ عُسْرٍ یُسْراً».

همچنین آمده به جهت تسهیل وضع حمل این آیه را بنویسند و بر پشت حامله بندند بعد از فارغ شد آن را باز کنند:

«سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَا الثَّقَلانِ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ».

و خواندن 5 بار دعای ناد علی  بر آب و خوردن زنی که زایمان بر او سخت شده، توصیه شده است.

 

---

[1] حلیة المتقین، ص103؛ به نام خدا که رحمتش بسیار و مهربانى‏اش همیشگى است، ایشان روزى که آنچه‏ به آنان وعده داده شده بود ببینند، گویا به سر نبرده‏اند مگر ساعتى از روز، گویا ایشان روزى که قیامت را ببینند، به سر نبرده‏اند مگر شبى یا روزى، آنگاه که همسر عمران گفت: پروردگارا برایت آنچه در درون دارم آزاد نذر کرده‏ام، از من بپذیر، به درستى که تو شنوا و دانایى.

[2] حلیة المتقین، ص103

[3] همان

[4] مادر حضرت مریم ^{سلام الله علیها}