شعرهای زمان کودکی اهل بیت سلام الله علیهم

شعری که حضرت زهرا سلام الله علیها برای امام حسن علیه السلام می خواند:

اَشبِه اَباکَ یاحَسَنُ                                  وَاخلَع عَنِ الحَقِّ الرَّسَنَ
وَاعبُد اِلهاً ذَا المِنَنِ                                   ولا تُوالِ ذَالاِحَن

حسن جان، مانند پدرت باش وریسمان راازگردن حق بردار،
خدای احسان کننده راپرستش کن وباافراد دشمن وکینه توز دوستی مکن

شعری که ام الفضل برای امام حسین علیه السلام می خواند:

یابن رسول الله

یابن کثیر الجاه                      فردٌ بِلا اشباه

اَعاذه الهی                         من امم الدّواهی

ای فرزند رسول خدا، ای فرزند شخصی والامقام، تو فردی بیمانند هستی، خدای من پناه دهد تورا، از همه سختی ها و مصائب.

جبرئیل به هنگام جنباندن گهواره امام حسین (علیه السلام) شعر ذیل را مى خواند:

لعلى (و لزهراء) و حسین و حسن            ان فى الجنة نهرا من لبن

یدخل الجنة من غیر حزن                      کل من کان محبا لهم

در بهشت نهرى است از شیر، که از آن على و فاطمه و حسین و حسن علیهم السلام است. هر کس دوست این خاندان باشد، بدون اندوه داخل بهشت خواهد شد.

بنا به روایتى به رسول خدا(صلى الله علیه و آله و سلم ) عرضه داشت

تجده عونا لک فى النوائب                      ناد علیا مظهر العجائب

بولایتک یا على، یا على !                     کل هم و غم سینجلى

امام صادق علیه السلام در کودکی شمشیر بازی می کرد. مادر ایشان، در موقع بازی وی را تشویق می کرد و با این شعر احساسات خود را آشکار میکرد:

اِنشروا حَبا حَبا، قدطال نَما، وَجهُه بدرُ السماء.

مژده باد که کودکم راه افتاده، در حال رشد و نمو است و صورتش ماه شب چهارده.