دعا برای آنها که بچه دار نمی شوند 6

سور قرآنی:

از امام صادق^{علیه السلام} روایت شده است: اگر سوره ی آل عمران را نوشته و زن نازا آن را به همراه خود داشته باشد، به اذن خدا باردار می شود و اگر فرد تنگدست آنرا به همراه داشته باشد، خداوند امرش را آسان کرده و روزی اش می دهد[1]. همچنین از آثار خواندن سوره ی مریم، به دست آوردن ثروت و فرزند ذکر شده است و از ابان بن عثمان نقل شده که حضرت صادق^{علیه السلام} فرمودند: هر کس به خواندن سوره مریم مداومت کند، نمیرد تا اینکه برسد به آنچه او را بی نیاز سازد، از جان و مال و فرزند[2]. هر که بین نماز صبح و نافله اش سوره ی حمد را 41 مرتبه چهل روز بدون فاصله بخواند، خداوند حاجت او را برآورده مى کند؛ حتى اگر به نیت اولاد باشد، اولاد روزى او مى کند[3].

اگر کسی را فرزند نباشد، زن و شوهر هر دو روزه دارند و وقت افطار غسل کند و یکبار سوره ی مبارکه ی مزمّل را به آب بخوانند، هر دو از آن بخورند، فرزند حاصل شود[4].

---

[1] کنز العمّال، حدیث 2544

[2] درمان با قرآن، ص56

[3] المخازن، ص430

[4] بحر الغرائب، ص35

انگشتری:

کسی به حضرت امام على النقى^{علیه السلام} عرض کرد که داراى فرزند نمی شود، حضرت تبسم نمود و فرمود: انگشترى با نگین فیروزه بگیر و بر آن نقش کن: «رَبِّ لا تَذَرْنِی فَرْداً وَ أَنْتَ خَیْرُ الْوارِثِینَ‏» راوى گفت پس چنین کردم و یک سال بر من نگذشت تا اینکه بمن فرزند پسرى عنایت گردید[1].

باید توجه داشت که یکی از عوامل مستجاب نشدن افراد جهت فرزند دار شدن، انجام گناه و زبان فحاش است. در روایتی از امام صادق^{علیه السلام} آمده: مردى از بنى اسرائیل براى این که خدا به او پسرى دهد سه سال دعا مى‏کرد؛ وقتى دید خداى تعالى او را اجابت نمى‏کند، عرضه داشت: خدایا آیا من از تو دورم که سخن مرا نمى‏شنوى یا این که من به تو نزدیکم و تو مى‏شنوى ولى اجابت نمى‏کنى؟ کسى در خوابش آمد و به او گفت: تو از سه سال تاکنون خداى را با زبانى فحّاش و دلى گناهکار و قلبى سرکش و نیّتى آلوده مى‏خوانى؛ از فحشت دست بردار و دل خویش را پاک نما و نیت خویش را درست کن (آنگاه دعا کن) مرد یک سال چنان کرد خداى تعالى به او پسرى داد[2].

---

[1] مسند الإمام الرضا^{علیه السلام}، ج‏2، ص366

[2] بحار الأنوار ، ج‏58، ص 172

دعا برای آنها که بچه دار نمی شوند 4

آب نیسان:

سید جلیل على بن طاووس(ره) روایت‏ کرده: روزى جمعى از اصحاب نشسته بودند، رسول خدا^{صلى اللّه علیه و آله} وارد شد و به ایشان سلام کرد، و اصحاب جواب سلام ایشان را گفتند حضرت فرمودند: آیا مى‏خواهید دوایى را که جبرئیل به من تعلیم داد که نیازمند دواى پزشکان نباشم به شما تعلیم دهم؟ امیر المومنین^{علیه السّلام}‏ و سلمان و دیگران پرسیدند آن دوا چیست؟ حضرت به امیر المومنین^{علیه السلام} خطاب فرمودند که در ماه نیسان رومى آب باران را مى‏گیرى و هر کدام از سوره‏هاى فاتحه الکتاب و آیة الکرسى، قل هو اللّه احد، قل اعوذ بربّ الفلق، قل اعوذ بربّ الناس و قل یا ایها الکافرون  هر کدام را هفتاد مرتبه‏ مى‏خوانى، و در روایت دیگر سوره قدر را نیز هفتاد مرتبه، و هفتاد مرتبه «اللّه اکبر»، و هفتاد مرتبه «لا اله الاّ اللّه» و هفتاد مرتبه اللّهم صلى على محمّد و ال محمّد» را می خوانی، آنگاه هفت روز در بامداد و شامگاه پی در پی از آن آب مى‏آشامى، به حق خدایى که مرا به راستى‏ به رسالت بر خلق برانگیخت سوگند یاد مى‏کنم، که جبرییل گفت: خدا از کسى‏که این آب را مى‏آشامد، بر مى‏دارد هر دردى را که در بدنش باشد، و به او عافیت بخشد، و دردها را از تن‏ و استخوان‏هاى او بیرون کند، و اگر در لوح دردى براى او مقدر شده باشد محو مى‏کند. و به حق پروردگارى که مرا به حق فرستاده، اگر فرزند نداشته باشد، و فرزند بخواهد، آب نیسان را به آن نیّت بیاشامد، به او فرزند روزى شود، و اگر زن عقیم باشد، با نیّت از این آب بیاشامد، خداى تعالى به او فرزندى را روزى مى‏کند و اگر مرد عنّین باشد و قادر بر مقاربت کردن با زنان نباشد و از این آب بخورد، خداى تعالى از او این آزار را برطرف مى‏کند و بر مجامعت کردن قادر مى‏شود و اگر زنى خواهد به پسرى آبستن شود و این آب را بیاشامد، به آن حامله مى‏شود و همچنین اگر دخترى را خواهد به آن آبستن مى‏شود  و تصدیق این معنى در قرآن مجید واقع شده که: «یَهَبُ لِمَنْ یَشَاءُ إِنَاثا وَ یَهَبُ لِمَنْ یَشَاءُ الذُّکُورَ أَوْ یُزَوِّجُهُمْ ذُکْرَانا وَ إِنَاثا وَ یَجْعَلُ مَنْ یَشَاءُ عَقِیماً» و در ادامه فواید بسیاری را برشمردند و نیز گفت: به حق خدایى یکه تو را به راستى فرستاده، هرکه‏ حکمت بر زبان او جارى کند، و دلش را از فهم و بینایى پر کند، و از کرامتهایش به او عطا فرماید، آنچه به احدى از عالمیان عطا نکرده، و هزار آمرزش رحمت بر او فرستد، و غش و خیانت و غیبت و حسد و ستم و کبر و بخل و حرص و غضب را از دل‏ او برکند، و از عداوت و دشمنى مردم و بدگویى ایشان نجات یابد و موجب شفاى همه بیماری هاى او شود. مولف گوید: این روایت مشهور درباره آثار آب نیسان به عبد اللّه بن عمر منتهى مى‏شود، و به این خاطر سندش ضعیف است، و فقیر به خط شیخ شهید دیدم، که این روایت را، از حضرت صادق^{علیه السلام} با همین خواص و سوره روایت کرده، ولى آیات و اذکار به این طریق نقل شده که بر آب نیسان مى‏خوانى: فاتحه الکتاب و آیة الکرسى و قل یا ایها الکافرون و سبّح اسم ربّک الاعلى، قل اعوذ بربّ الفلق، قل اعوذ بربّ الناس و قل هو اللّه احد، هر یک را هفتاد مرتبه، و مى‏گویى: هفتاد مرتبه«لا اله الاّ اللّه» و هفتاد مرتبه«اللّه اکبر» و هفتاد مرتبه:«اللّهم صلى على محمّد و آل محمّد» و هفتاد مرتبه «سُبحانَ اللّه و الحَمدُللّه وَ لا اله الاّ اللّه و اللّه اکبر».

در عمل نیسان بهتر آن است که اگر جمعى خوانند هر یک مجموع آن سوره‏ها و اذکار را هفتاد مرتبه بخوانند و از براى آنها که مى‏خوانند فایده‏اش عظیمتر و ثوابش بیشتر است و در این سالها بعد از بیست و سه روز که از نوروز بگذرد تقریبا داخل نیسان ماه رومى مى‏شوند و ماه نیسان سى روز است.

دعا برای آنها که بچه دار نمی شوند 3

برای طلب فرزند و بچه‌دار شدن این آیات را نوشته و به کمر زن ببندد:

»بِسمِ اللهِ الرّحمنِ الرَّحیِم کَهیعص ذِکْرُ رَحْمَتِ رَبِّکَ عَبْدَهُ زَکَرِیّا اِذْ نادی رَبَّهُ نِداءً خَفِیًّا قاَل رَبِّ اِنّی وَهَنَ الْعَظْمُ مِنّی وَ اشْتَعَلَ الرَّأسُ شَیْباً وَ لَمْ اَکُنْ بِدُعائِکَ رَبِّ شَقِیّاً وَ انّی خِفْتُ الْمَوالِیَ مِنْ وَرائی وَ کانَتِ امْرَاَتی عاقِراً فَهَبْ  لی مِنْ لَدُنْکَ وَلِیّاً یَرِثُنی وَ یَرِثُ مِنْ الِ یَعْقُوبَ وَ اجْعَلْهُ رَبِّ رَضِیّاً هُوَ الَّذی یُصَوِّرُکُمْ فِی الاَرْحامِ کَیْفَ یَشاءُ لااِلهَ اِلاّ هُوَ الْعَزیزِ الْحَکیمِ اِنَّما اَمْرُهُ اِذا اَرادَ شَیْئاً اَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونَ بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ اللّهُمَّ یا ذَا الْعَرْشِ الْکَریمِ وَ الْمُلْکِ الْقَدیمِ یا اللهُ یا رَحْمنُ یا رَحیمُ یا سَتّارُ یا غَفّارُ یا اَحَدُ یا صَمَدُ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَجْمَعینَ رَبِّ لا تَذَرْنِی فَرْداً وَ اَنْتَ خَیْرَ الْوارِثینَ».

همچنین آمده برای بچه دار شدن این آیات و دعا را نوشته در کمر زن بندد:

«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ کهیعص ذِکْرُ رَحْمَةِ رَبِّکَ عَبْدَهُ زَکَرِیَّا إِذْ نَادَى رَبَّهُ نِدَاء خَفِیًّا قَالَ رَبِّ إِنِّی وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّی وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَیْبًا وَلَمْ أَکُن بِدُعَائِکَ رَبِّ شَقِیًّا وَإِنِّی خِفْتُ الْمَوَالِیَ مِن وَرَائِی وَکَانَتِ امْرَأَتِی عَاقِرًا فَهَبْ لِی مِن لَّدُنکَ وَلِیًّا یَرِثُنِی وَیَرِثُ مِنْ آلِ یَعْقُوبَ وَاجْعَلْهُ رَبِّ رَضِیًّا(مریم:1-6) هُوَ الَّذِی یُصَوِّرُکُمْ فِی الأَرْحَامِ کَیْفَ یَشَاء لاَ إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ(آل عمران:6) اِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ(یس:82) بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ اللّهُمَّ یا ذَا الْعَرْشِ الْکَریمِ وَالْمُلْکِ الْقَدیمِ یا اللهُ یا رَحْمنُ یا رَحیمُ یا سَتّارُ یا غَفّارُ یا اَحَدُ یا صَمَدُ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَجْمَعینَ رَبِّ لا تَذَرْنِی فَرْداً وَ أَنْتَ خَیْرُ الْوارِثِینَ» .

زنی که فرزندی نمی آورد اگر این دعا را بنویسند و بر بازوی راست او ببندند و با طهارت با شوهر جمع شود حامله شود:

«بِسمِ اللهِ الرّحمنِ الرَّحیِم یا الله یا الله یا الله یا ربّ یا ربّ یا ربّ یا حیّ یا حیّ یا حیّ یا ذالجلالِ والاِکرام یا حیّ یا قَیّوم اسئلُکَ باسمِکَ العَظیم ان ترزقنی وَلَداً صالحاً طیّباً بِرَحمَتِکَ یا اَرحَم الرّاحِمین[1]».

از شیخ بهایی^{علیه الرحمة}  منقولست که بجهت حمل زنان آیه ی مبارکه «وَلَوْ أَنَّ قُرْآنًا سُیِّرَتْ بِهِ الْجِبَالُ أَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الأَرْضُ أَوْ کُلِّمَ بِهِ الْمَوْتَى بَل لِّلّهِ الأَمْرُ جَمِیعاً(رعد:31)» بحروف مقطع بنویسد و بر پهلوی زن بندد، حامل شود. می گوید: من به نهصد زن دادم، حامله شدند.

---

[1] مفاتیح الغیب

وارد شده است که هر که این دعا را در ظرف بنویسد و بشوید و به زن دهد که بیاشامد و سپس به نزد او رود، آن زن حامله گردد، هر چند که عقیم باشد، این دعا این است[1]:

«بِسمِ اللهِ الرّحمنِ الرَّحیِم اللّهُمَّ یا ذَا الْعَرْشِ الْکَریمِ وَ الْمُلْکِ الْقَدیمِ یا اللهُ یا رَحْمنُ یا رَحیمُ یا سَتّارُ یا غَفّارُ یا اَحَدُ یا صَمَدُ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَارزُقنی وَلَداً صَالِحاً».

عبداللّه بن عباس روایت کند از رسول خدا^{صلى اللّه علیه و آله} که فرمودند جبرئیل گفت: یا رسول اللّه^{صلى اللّه علیه و آله} بدان خدایى که تو را براستى به خلق فرستاد اگر کسى را فرزند نباشد، این دعا را بنویسد و بشوید و بخورد از آب آن حق تعالى اولاد صالح به او کرامت فرماید و هر که درد اندام باشد و بلغم و ناسور یا درد و بوى بد دهان و زکام و درد قولنج و درد سر و زهر مار و عقرب، این دعا او را نگاه دارد و به مراد خود برسد انشاءاللّه:

«اعُوذُ بِکَلِماتِ اللهِ التّاماتِ کُلَّها مِنْ شَرِّ کُلِ شَیْطانٍ وَ مِنْ شَرِّ السّامَّهِ وَ مِنْ کُلِّ عَیْنٍ لامَهٍ وَ اِنْ یَکادُ الَّذینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِاَبْصارِهِمْ لَمّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ وَ ما هُوَ اِلاّ ذِکْرٌ لِلْعالَمینَ کَهَیعص حمعسق‌ اها شراهت اذونی اصاوث آل شدای بِحَقِّ لا اِلهَ اِلاّ الله مُحَمَّدْ رَسُولُ اللهِ بِسْمِ‌اللهِ الشافی بِسْمِ اللهِ الْکافی بِسْمِ اللهِ المُعافی بِسْمِ اللهِ الَّذی لایَضُرُّ مَعَ اِسْمِهِ شَیْءٌ فِی الْاَرْضِ وَ لا فِی السَّماءِ وَ هُوَ السَّمیعُ الْعَلیمُ اِنْ یَشَاءْ یَسْکُنْ فَیَظْلَلْنَ رَواکِدَ عَلی ظَهْرِهِ اِنَّ فی ذلِکَ لآیاتٍ لِکُلِّ صَبّارٍ شَکُورٍ اِنَّهُمْ یَکیدُونَ کَیْداً وَ اَکیدُ کَیْداً فَمَهِّلِ الْکافِرینَ اَمْهِلْهُمْ رُوَیْداً الرَّیحُ والله وَرائِهِمْ مُحیطٌ بَلْ هُوَ قُرآنٌ مَجیدٌ فی لَوْحٍ مَحْفُوظٍ بِسم‌الله الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ قُلْ اعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ مِنْ شَرِّ ما خَلَقَ وَ مِنْ شَرِّ غاسِقٍ اِذا وَقَبَ وَ مِنْ شَرِّ النَّفاثاتِ فِی العُقَدِ وَ مِنْ شَرِّ حاسِدٍ اِذا حَسَدَ بِسم‌الله الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ قُلْ اَعْوذُ بِرَبِّ النّاسِ مَلِکِ النّاسِ اِلهِ النّاسِ مِنْ شَرِّ الْوَسْواسِ الْخَنّاسِ الَّذی یُوَسْوِسُ فی صُدُورِ النّاسِ مِنَ الْجِنَّهِ وَالنّاسِ یُریدُ اللهُ اَنْ یُخَفِّفَ عَنْکُمْ وَ خُلِقَ الْاِنْسانَ ضَعیفاً وَ صَلِّ عَلی مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَجْمَعینَ اَلْآنَ خَفَّفَ اللهُ عَنْکُمْ وَ عَلِمَ اَنَّ فیکُمْ ضُعْفا وَ صَلِّ عَلی نَبِیِّنا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَجْمَینْ ذلِکَ تَخْفیفٌ مِنْ رَبِّکُمْ وَ رَحْمَهٌ وَ صَلَّی اللهُ عَلی خَیْرِ خَلْقِهِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ اَجْمَعین‏[2]».

در بعضى از کتب براى دعای گنج العرش خواص و اثراب زیادى نوشته اند و از آن جمله است اگر کسی این دعا را هر روز بخواند، به شخص بیمارى که اطباء از معالجه او مایوس شده اند بدمد، خداوند از فضل خود او را با شفاى عاجل عنایت فرماید و اگر شخصى داراى اولاد نباشد و این دعا را با مشک و زعفران بنویسد و سى و یک روز نزد خود نگاه دارد، خداوند عالم او را صاحب اولاد فرماید و امید هست که دارنده این دعا در قیامت درجه و مقام عالى داشته باشد:

«بِسم ِالله الرَّحمن الرَّحیم لا اله الاّ اللهُ سُبحانَ المَلِکِ القُدّوس لا اله الاّ اللهُ سُبحانَ العَزیز الجَبّار لا اله َ الاّ الله ُ سُبحان اَلرَّوف الرَّحیم لا الهَ الاّ الله ُسُبحانَ الغَفوُرِ الرَّحیم لا الهَ الاّ الله ُسُبحانَ الکَریمِ الحَکیم لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ القَوِیِّ الوَفِیِّ  لا اله الاّ اللهُ سُبحان َالَّطیفِ الخَبیر لا الهَ الاّ الله ُسُبحان الصَّمَد ِالمَعبود ِلا الهَ الاّ اللهُ سُبحان َالغَفوُر ِالوَدوُد لا اله َالاّ اللهُ سُبحانَ الوَکیل الکَفیل لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الرَّقیب الحَفیظ ِلا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الدّائِمِ القائِم لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ المُحی ِالمُمیت لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الحَیّ ِالقَیّوُم لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الخالِق ِالبارِیءِ لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ العَلِیِّ العَظیم لا اله الاّ اللهُ سُبحانَ الواحِدِ الاَحَد لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الموءمِنِ المُهیمِن لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الحَسیب ِالشَّهید  لا الهَ الااللهُ سُبحانَ الحَکیم ِالکَریم لا اله الاّ اللهُ سُبحانَ الاوَّل ِالقَدیم لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الاوَّل ِالاخِرِ لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الظّاهِرِ الباطِن لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الکَبیر المُتَعال لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ القاضیِ الحاجات لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الرَّحمن ِالرَّحیم لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ رَبِّ العَرشِ العَظیم لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ رَبّیَ الاَعلی لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ البُرهان ِالسُلطان لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ السّمیِعِ البَصیر لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الواحِدِ القَهّار لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ العَلیمِ الحَکیم  لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ السّتّار الغَفّار ِلا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الرَّحمن الدَّیّان لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الکَبیر الاَکبَر لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ العَلیم ِالعَّلاّم لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الشّافی الکافی لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ العَظیم الباقی لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الصَّمَد ِالاَحَد لا الهَ الاّ اللهُ سُبحان رَبِّ الاَرضِ وَ السَّموات لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ خالِقِ المَخلوقات لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ مَن خَلَقَ اللَّیلَ وَ النَّهار لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الخالِقِ الرّازق لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الفَتّاح ِالعَلیم لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ العَزیزِ الغَنیِّ  لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الغَفوُر الشَّکورِ لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ العَظیمِ العَلیم لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ ذِی المُلکِ وَ مَلَکوُت لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ ذِی العِزَّةِ وَ العَظَمَةِ لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ ذِی الهَیبَةِ وَ القُدرَةِ لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ ذِی الکِبریاءِ وَالجَبَروُت ِ لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ السَّتّار ِالعَظیم لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ العالِمِ الغَیبِ لا اله َالاّ اللهُ سُبحانَ الحَمیدِ المَجید لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الحَکیمِ القَدیم لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ القادِرِ السَّتَّار لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الَسَّمیعِ العَلیم لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الغَنیِّ العَظیم لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ العَلاّمِ السَّلام لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ المَلِکِ النَّصیر لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الغَنیِّ الرَّحمن لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ القَریبِ الحَسَنات لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الوَلِیِّ الحَسَنات لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الصَّبوُر ِالسَّتّار لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الخالِقِ النّوُر لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الغَنیِّ المُعجِز لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الفاضِل الشَّکوُر لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الغَنیِّ القَدیم لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الجَلالِ المُبین لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الخالِصِ المُخلِص لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الصّادِقِ اَلوَعد لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الحَقِّ المُبین لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ ذِی القوَّةِ المَتین  لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ القَویِّ العَزیز لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الحَیِّ الَّذی لا یَموُت لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الَعلاّمِ الغُیوُبِ لا اله الاّ اللهُ سُبحانَ السَّتّار العُیُوب ِلا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الغُفرانِ المُستَعان لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ رَبِّ العالَمین لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الرَّحمن السَّتّار لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الرَّحیم ِالغَفّار لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ العَزیزِ الوَهّاب لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ القادِرِ المُقتَدِر لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ ذِی الغُفرانِ الحَلیم لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ المَلِکِ المُلکِ لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ البارِیءِ المَصَوِّر لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ العَزیزِ الجَبّار لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الجَبّارِ المُتَکَبِّر لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ عَمّا یَصِفوُن لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ القُدّوُس السُّبُّوح ِلا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ رَبِّ المَلائکةِ وَالرُّوح لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ ذِی الالاءِ وَ النَّعَماءِ لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ المَلِکِ المَقصُود لا الهَ الاّ اللهُ سُبحانَ الحَنّانِ المَنّان ِلا الهَ الاّ اللهُ ادَمُ صَفی الله لا الهَ الاّ اللهُ نوُحُ نَجیُّ اللهِ لا اله الاّ اللهُ اِبراهیمُ خَلیلُ الله لا الهَ الاّ الله ُاِسمَعیل ذَبیحُ الله لا الهَ الاّ اللهُ موسی کَلیم الله لا الهَ الاّ اللهُ داوُد ُخَلیفَةُ الله لا الهَ الاّ اللهُ عیسی روُح الله لا اله َالاّ اللهُ مُحَمَّد رَسوُل الله وَ صَلَّی اللهُ عَلی خَیرِ خَلقِهِ وَ نوُرِ عَرشِهِ اَفضَلِ الانبیاءِ وَ المُرسَلین َحَبیبِنا وَ سَیِّدِنا وَ سَنَدِنا وَ شَفیعِنا مَولانا مُحَمَّد وَ عَلی الِهِ وَ اَصحابِهِ اَجمَعین بِرَحمَتِکَ یا اَرحَمَ الراحِمین».

---

[1] مفاتیح الحاجات، ص182

[2] گنجهای معنوی

دعا برای آنها که بچه دار نمی شوند 2

ادعیه:

امام صادق^{علیه السّلام} به شخصی که بچّه دار نمی شد علاوه بر این که در مورد نحوه انتخاب همسر سفارشی فرمودند؛ توصیه کردند: این دعا را بخوان که من امیدوارم که خدا فرزندان دختر و پسر به تو عطا نماید. و دعا این است:

«اَللّهُمَ  لا تَذَرْنی فَرْداً و أنتَ خَیرُ الوارِثینَ وَحیداً وَحْشاً فَیقْصُرُ شُکْری عَنْ تَفَکُّری، بَلْ هَبْ لی عاقِبَةَ صِدْقٍ ذُکُوراً و اِناثاً آنَسُ بِهِمْ مِنَ الْوَحْدَةِ وَاَسْکُنُ اِلَیْهِم مِنَ الْوَحْدَةِ، وَاَشْکُرُکَ عِنْدَ تَمامِ النِّعْمَةِ یا وَهّابُ یا عَظیمُ یا مُعظِم، ثُمَّ اَعْطِنی فِی کُلِّ عافِیَةٍ شُکْراً حَتّی تُبلِغَنی مِنها رِضوانَکَ فِی صِدْقِ الْحَدیثِ وَاَداءِ الاَمانَةِ وَ وَفاءٍ بِالعَهْدِ».[1] پس حاجب این دعا را خواند صاحب ذریه ای کثیر شد.

در حدیث دیگر از امام جعفر صادق^{علیه السلام} منقول است که شخصی شکایت کرد که مرا فرزند نمی شود. حضرت فرمودند:  چون خواهی که بر نزد زن خود بروی این سه آیه را بخوان انشاءالله خدا تو را فرزندی روزی می کند[2]:

«وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ اَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ فَنادى‏ فِی الظُّلُماتِ أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمینَ فَاستَجَبْنَا لَهُ وَ نجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمّ‏ِوَ کَذَلِکَ نُنجِی الْمُؤْمِنِینَ‏ وَ زَکَرِیَّا إِذْ نَادَی رَبَّهُ رَبِّ لا تَذَرْنی فَرْداً وَ أَنتَ خَیرُ الْوارِثِینَ(انبیاء:87-89)»

و در مکارم اخلاق آمده است این آیه را سه بار بخوان:

«وَذَاالنُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ فَنادى‏ فِی الظُّلُماتِ أَنْ لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمینَ‏».

فردی گوید به حضرت صادق^{علیه السلام} گفتم من از خانواده اى هستم که منقرض شده اند و من تنها بازمانده آنها هستم و فرزندى ندارم، فرمود: در سجده این دعا را بخوان: «رَبِّ هَبْ لِی مِنْ لَدُنْکَ ذُرِّیَّةً طَیِّبَةً إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعاءِ رَبِّ لا تَذَرْنِی فَرْداً وَ أَنْتَ خَیْرُ الْوارِثِین‏» و نیز در رکعت آخر از نماز شب این دعا را بخوان سپس با همسرت در آن شب مجامعت کن. آن فرد گفت: پس چنین کردم و صاحب دو فرزند به نام های علی و حسن شدم[3].

ثواب های زیادی برای دعایی موسوم به مولود نامه ذکر شده است که از آن جمله: دارنده آن در نظر خلایق عزیز و گرامی باشد و سحر بر وی کارگر نشود و از شر مار و عقرب و هر گزنده در امان باشد و از اندوه ایمن باشد و اگر ظالمان قصد جان و مال وی نمایند ضرری به او نمی رسد و اگر تنگ روزی باشد خدای تعالی او را وسیع می کند و اگر قرض داشته باشد قرض او  ر ا از خزانه غیب خود ادا می کند به شرط اینکه در فکر ادای آن باشد و اگر فرزند بخواهد حق تعالی به او کرامت فرماید و برکات بسیاری برای خواندن و شنیدن آن در ماه مبارک رمضان و نوشتن و در کفن گذاشتن آن شمرده شده است. آن دعا این است:

«بِسمِ اللهِ الرّحمنِ الرَّحیِم اَللّهُمَ ارْزُقْنا اَمِنَ المُصْطَفی اِیمانَ المُصْطَفی اِخلاصَ اِسلامَ المُصْطَفی اَللّهُمَ ارْزُقْنا بَرَکَةِ المُصْطَفی اَنْبیاءَ المُصْطَفی بَصیرَةَ المُصْطَفی حُجَّةِ المُصْطَفی اَللّهُمَ ارْزُقْنا سِرَّ المُصْطَفی تَوَکَّلِ المُصْطَفی اَللّهُمَ  ارْزُقْنا ثَوابَ المُصْطَفی صِراطَ المُصْطَفی اَللّهُمَ ارْزُقْنا حَیاءَ المُصْطَفی حِلْمَ المُصْطَفی اَللّهُمَ ارْزُقْنا دُعاءَ المُصْطَفی دینَ المُصْطَفی دَیاسَةَ المُصْطَفی رَأفَةَ المُصْطَفی اَللّهُمَ ارْزُقْنا زُهْدَ المُصْطَفی زینَةَ المُصْطَفی زِیارَةَ المُصْطَفی سَعادَةَ المُصْطَفی صَبْرَةَ المُصْطَفی سَخاوَةَ المُصْطَفی اَللّهُمَ ارْزُقْنا شَریعَةَ المُصْطَفی شَهادَةَ المُصْطَفی اَللّهُمَ ارْزُقْنا صَوْتَ المُصْطَفی صُحْبَةَ المُصْطَفی ضیِاءَ المُصْطَفی جَمالَ المُصْطَفی اَللّهُمَ ارْزُقْنا طَلَعَةَ المُصْطَفی طَهارَةَ المُصْطَفی طاهِرَ المُصْطَفی اَللّهُمَ ارْزُقْنا عِشرَةَ المُصْطَفی عِبادَةَ المُصْطَفی عِنایَةَ المُصْطَفی اَللّهُمَ ارْزُقْنا فَلاحَ المُصْطَفی فَراتِحَةَ المُصْطَفی لَطْفِ المُصْطَفی اَللّهُمَ  ارْزُقْنا کَلامَ المُصْطَفی اَکْرَمَ المُصْطَفی لَذَّةِ المُصْطَفی لِقاءِ المُصْطَفی امالِ المُصْطَفی اَللّهُمَ ارْزُقْنا مَحَبَّةِ المُصْطَفی هِذَّ المُصْطَفی اَللّهُمَ ارْزُقْنا نِهایَةَ المُصْطَفی نِظافَةَ المُصْطَفی اَللّهُمَ ارْزُقْنا وَدَعَ المُصْطَفی وَصَلِّ المُصْطَفی وَلایَةَ المُصْطَفی اَللّهُمَ ارْزُقْنا حَبیبَةَ المُصْطَفی هِمَّةَ المُصْطَفی هِدایَةَ المُصْطَفی اَللّهُمَ ارْزُقْنا یَمینَ المُصْطَفی یَسارَ المُصْطَفی جُنُوبَ المُصْطَفی وَ سَلِّمَ تَسلیمَا وَ اِنْ یَکادُ الَّذینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِاَبْصارِهِمْ لَمّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ وَ ما هُوَ اِلاّ ذِکْرٌ لِلْعالَمینَ فَاللّهُ خَیْرٌ حَافِظاً وَهُوَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ»[4].

 نماز:

از زبان امام صادق^{علیه السلام} به نقل از حضرت رسول^{صلى اللّه علیه و آله} آمده که پس از برشمردن فضیلت های بسیاری که شامل کسی که این نماز و دعای بعدش را بخواند، فرمودند[5]: قسم به خداوند که مرا به حق مبعوث فرموده، اگر مرد و زنى را اولاد نشود، این نماز و دعا را بخوانند، خداوند به آنها فرزند کرم فرماید و اگر بعد از این نماز بمیرد اجر هفتاد هزار شهید داشته باشد و هنگامى که از این نماز فارغ مى شود عطا مى فرماید خدا به او به عدد هر قطره بارانى که باریده و هر گیاهى که روییده حسنه و ثوابى، و ...؛ و حضرت صادق ^{علیه السلام} فرمودند: من ضامن هستم بر او و هر روزى حق تعالى صد و شصت مرتبه به او نظر مى فرماید و کسى را که خدا بر او نظر انداخت نازل مى کند بر او رحمت و مغفرت را، و اگر کسى این نماز را بخواند و آنچه مى گوید در آن با زعفران بنویسد و با آب باران بشوید و به مجنون یا صاحب خوره و پیسى بدهد بیاشامند خدا آنها را شفا مى دهد، و اگر پدر و مادر او مشرک باشند عذاب آنها سبک مى شود. کیفیت نماز کامله این است:

پیش از ظهر جمعه چهار رکعت (دو، دو رکعتى) نماز بجا آورد. در هر رکعت ده مرتبه سوره حمد، ده مرتبه قل هو اللّه احد، ده مرتبه قل یا ایها الکافرون، ده مرتبه قل اعوذ برب الفلق، ده مرتبه قل اعوذ برب الناس، ده مرتبه آیة الکرسى و ده مرتبه سوره انا انزلناه و ده مرتبه آیه "شهد اللّه" که آیه زیر مى باشد بخواند:

«شَهِدَ اللّهُ أَنَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ وَالْمَلاَئِکَةُ وَأُوْلُواْ الْعِلْمِ قَآئِمَاً بِالْقِسْطِ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ إِنَّ الدِّینَ عِندَ اللّهِ الإِسْلاَمُ وَمَا اخْتَلَفَ الَّذِینَ أُوْتُواْ الْکِتَابَ إِلاَّ مِن بَعْدِ مَا جَاءهُمُ الْعِلْمُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ وَمَن یَکْفُرْ بِآیَاتِ اللّهِ فَإِنَّ اللّهِ سَرِیعُ الْحِسَابِ». و چون از نماز فارغ شد، صد مرتبه استغفار کند به این طریق: «أستغفرالله رَبِّی وَ أتوب إلیِه» و صد مرتبه بگوید: «سُبْحَانَ اللهِ وَالحَمْدُ للهِ وَلا إِلَهَ إِلا الله وَالله أَکْبَرُ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إِلا بِاللهِ العَلِیِّ العَظیم» و صد مرتبه صلوات بر محمد و آل محمد بفرستد[6].

---

[1] الکافی، ج 6، ص 9؛ خدایا مرا تنها و بی کس و وحشت زده وامگذار که سپاسگزاریم از فکر کردنم عقب بیفتد بلکه انس و عاقبت به خیری از پسر و دختر به من عنایت کن که به آنها از وحشت به آرامش برسم و و از تنهایی به انس؛ و تو را بر تمام نعمت هایت شکرگزار باشم؛ ای بسیار بخشنده؛ ای بزرگ، ای عطابخش؛ مرا از هر جهت عاقبت به خیر کن تا آنجا که به والاترین مرتبه رضایت تو از خودم به جهت راستگویی و امانت داری و وفای به عهد برسم.

[2] کتاب مکارم الأخلاق، ترجمه میر باقرى، ج‏1، ص 431

[3] مستدرک، ص 118

[4] کتاب ره توشه ی ماه رمضان

[5] بحار الانوار، ج 89، ص 372

[6] گنجینه های معنوی

دعا برای آنها که بچه دار نمی شوند

امروز فرزند آوری جهاد است. اراده خدا بر این تعلق گرفته که قوم برگزیده ی خود را از میان کسانی انتخاب کند که برای خدا بچه می آورند.

در روایات ائمه معصوم سلام الله علیها به افرادی که بچه دار نمی شوند توصیه هایی شده که ذیل مقداری از آن را می آوریم:

استغفار:

روزى حسن بن على^{علیه السلام} از نزد معاویه بیرون شد، یکى از دربانان معاویه، به دنبال حضرت راه افتاد، و گفت من مردى پولدارم که بچه دار نمى شوم ، چیزى به من بیاموز که خداوند به من فرزندى دهد. امام ^{علیه السلام} فرمود: بسیار استغفار کن؛ وى بسیار استغفار مى کرد که گاهى به روزى هفتاد بار مى رسید، ده پسر برایش متولد شد. این خبر به معاویه رسید، به مرد گفت: چرا از او نپرسیدى که این سخن از کجا گرفته است؟ بارى دیگر که امام ^{علیه السلام} به معاویه وارد شد. مرد همان سوال از او کرد، امام^{علیه السلام} فرمود: مگر گفته قرآن را نشنیدى که در داستان هود گوید: وَیَزِدْکُمْ قُوَّةً إِلَى قُوَّتِکُمْ(هود:52) و در قصه نوح گوید وَ یُمْدِدْکُمْ بِاَمْوالٍ وَ بَنینَ(نوح:11).

امام حسن مجتبی^{علیه السلام} به شخصی که بچّه دار نمی شد فرمودند: "بر تو باد به استغفار". آن مرد زیاد استغفار می کرد تا آنجا که گاهی در روز 700 بار استغفار می کرد، پس صاحب فرزند شد[1]. همچنین امام صادق^{علیه السّلام} به مردی که بچه دار نمی شد سفارش کردند: سحرها صد بار استغفار کن و اگر هم فراموش کردی قضای آن را به جا بیاور[2].

روزی ابرش کلبی نزد امام محمد باقر ^{علیه السلام} گله و شکایت کرد و گفت: فرزند ندارم، به من چیزی بیاموز که صاحب فرزند شوم. فرمود: هر روز و یا هر شب، صد مرتبه خداوند را استغفار کن[3] زیرا خداوند می فرماید: «اِسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ اِنَّهُ کانَ غَفّارا یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْکُمْ مِدْرارا وَ یُمْدِدْکُمْ بِاَمْوالٍ وَ بَنینَ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ جَنّاتٍ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ اَنْهارا».

ابی جعفر^{علیه السلام} به یکی از اصحاب که صاحب فرزند نمی شد فرمود: هر روز هنگام صبح و شام بگو: «سُبْحَانَ اللَّه» 70 مرتبه، و استغفار کن خداوند عزوجل را 10 مرتبه و 9 مرتبه تسبیح بگو و آن را با استغفار تمام کن که خداوند می فرماید: «اِسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ اِنَّهُ کانَ غَفّارا یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْکُمْ مِدْرارا وَ یُمْدِدْکُمْ بِاَمْوالٍ وَ بَنینَ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ جَنّاتٍ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ اَنْهارا». حاجب این دعا را بخواند و فرزند بسیار پیدا کرد، و بعد از این همواره به دیدار حضرت باقر و صادق^{علیهما السلام} مى شتافت. سلیمان گوید: من با دختر عمه ام عروسى کردم و این دعا را خواندم ولى فرزند نیامد، دعا را به زنم آموختم، او هم خواند و بچه دار شدیم، و دانستم که اگر زن بخواند بچه دار مى شود، و به کسانى که بچه دار نمى شدند دعا را آموختم و خواندند و فرزندان متعدد پیدا کردند[4].

مردی نزد امام محمّد باقر^{علیه السلام} از کمی فرزند شکایت کرد و اینکه از زنان کنیز و آزاد، طلب فرزند کرده امّا بچّه دار نشده است و حالا 60 ساله شده است. امام^{علیه السلام} به او فرمودند: سه روز پس از نماز عشاء و نماز صبح، 70 مرتبه «سُبْحَانَ اللَّه» و 70 مرتبه «اَسْتَغْفِرُ اللَّه» بگو و پس از آن، ذکر خود را با این گفته خدای عزّوجلّ تمام کن:»اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ اِنَّهُ کانَ غَفَّاراً یُرْسِلِ السَّماءَ عَلَیْکُمْ مِدْراراً وَ یُمْدِدْکُمْ بِاَمْوالٍ وَ بَنِینَ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ جَنَّاتٍ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ اَنْهاراً» و در شب سوم این اعمال، با همسر خود آمیزش کن؛ به خواست خدا پسری با اعتدال به تو داده خواهد شد. آن فرد این کار را کرد و در کمتر از یک سال نور چشمی به او عطا شد[5].

مردی از کمی فرزند به امام علی^{علیه السلام} شکایت کرد؛ ایشان فرمودند: اسْتَغْفِرِ اللَّهَ وَ کُلِ الْبَیْضَ بِالْبَصَل؛ استغفار کن و تخم مرغ را با پیاز بخور و در جایی دیگر از امام صادق نقل شده که استغفار کن و تخم مرغ و عسل بخور.

---

[1] بحارالانوار، ج 101، ص 86

[2] الکافی، ج 6، ص9

[3] بهتر است «أستغفرالله رَبی و أتوب إلیه» بگوید.

[4] مکارم اخلاق، باب طلب فرزند

[5] مستدرک الوسایل الشیعه، ص 121

دانلود کتاب و جزوه در مورد آداب فرزند آوری

رساله نکاحیه (کاهش جمعیت، ضربه ای سهمگین بر پیکر اسلام، علامه محمد حسین حسینی طهرانی)

چله ی قبل از بارداری

گلبرگ سلامت (درمان با احادیث، روایات و گیاهان دارویی)

مزاج و ازدواج

آداب فرزند آوری

آداب زناشویی

جزوه فرزند آوری

احادیث مربوط به فرزند آوری

عوامل ناباروری و درمان آن

عوامل ناباروری و درمان آن:

باید دانست که زن و مرد، در یک صورت، برای همیشه عقیم بوده و باید از بچه‌دار شدن ناامید باشند و آن در صورتی است که زن روی زهار خود (زیر شکم) و مرد روی آلت خود (روی عانه) موی نداشته باشند.
در غیر این صورت (در صورت وجود موی) ایندو، استعداد باروری را دارند و عقیم نمی‌باشند و تنها موانعی موجب عدم باروری شده است. این عوامل می‌تواند از این قرار باشد:
۱) ضعف اسپرم و تخمک ۲) کمی تعداد اسپرم و تخمک ۳) راه‌بندان در زهدان زن ۴) انسداد لوله‌های رساننده‌ی اسپرم و تخمک ۵) غلبه گرمی شدید که موجب سوخته شدن اسپرم و تخمک می‌شود. ۶) سردی شدید که موجب ناتوان شدن تخمک و اسپرم می‌شود. ۷) سردی شدید رحم زن که نطفه را بارور نمی‌سازد، وجود عارضه‌هایی مثل عفونت و کیست در رحم و تخمدان زن، ۸) کوچکی آلت مرد، که اسپرم را به رحم نمی‌رساند ۹) سوء مزاج زهدان و ….
گاهی هیچ یک از عارضه‌های فوق وجود ندارد و تنها علت عدم باروری، وجود ناامیدی و استرس و اضطراب و غم و اندوه در زن می‌باشد، مخصوصاً اگر موردی مبنی بر وجود اشکال در امر باروری وجود داشته باشد، یا حرف و حدیث دیگران و اطرافیان که همین حالت روانی پریشانی که به زن روی می‌آورد می‌تواند، مانع باروری وی شود، اگر چه هیچ اشکالی در دستگاه‌های زن و مرد وجود نداشته باشد. و تو باید به این نکته اهمیت دهی.
یکی از عوامل دیگر نازایی و ناباروری در مرد و زن، اعمال پزشکی طب کلاسیک می‌باشد. داروهای قوی و بسیار مُضر و انواع آمپول‌ها، مخصوصاً، اعمال جراحی مثل بیماری واریکوسل، جراحی رحم، جراحی کیست و امثال اینها، که خطر ناباروری همیشگی را به دنبال خواهد داشت، چرا که در اعمال جراحی در نقاط حساس و پُرعصب و مویرگ، خطر قطع مویرگ و عصبهایی را که به چشم نمی‌آید و در طب کلاسیک اهمیت ندارد، ولی در اصل عهده دار کاری در زمینه باروری را داراست، خواهد بود. و این‌ گونه عارضه‌ها که بر اثر دست کاری شدن و از حالت طبیعی بیرون آوردن عضو، روی می‌دهد، معمولاً قابل جبران نخواهد بود.

بقیه مقاله را در ادامه مطلب بخوانید.

آداب قبل از انعقاد نطفه

قبل از انقعاد نطفه،پدر و مادر باید حد اقل ۷ روز و بسیار خوب است که تا ۴۰ روز قبل آن برنامه خاصی را اجرا نمایند.برنامه غذایی؛هر دو طرف زیر نظر مزاج شناس متبحر طب اسلامی طبق مزاج خود دستورات غذایی بگیرند اما دستوراتی که برای عموم مزاجها و حالتها باید مراعات شود بدین صورت می باشد بدین صورت می باشد.

توجه به زمان انعقاد نطفه

روایات زیادی در مورد زمان انعقاد نطفه وارد شده است که توجه به این زمان ها می تواند دعایی برای فرزند محسوب شود. در اینجا برای نمونه چند روایت را بیان می کنیم. از سفارشهای پیامبر خدا صلی الله علیه و آله به امیر المومنین علیه السلام: ای علی! اگر در شب پنج شنبه با همسرت نزدیکی کردی و میانتان فرزندی تقدیر شد، حکمرانی از حکمرانان یا عالمی از عالمان خواهد بود، و اگر در روز پنج شنبه، به هنگام برگشتن خورشید از میانه آسمان با او نزدیکی کردی و میانتان فرزندی تقدیر شد، تا گاه پیری اش شیطان به او نزدیک نخواهد شد و انسانی راست و درست خواهد بود و خداوند سلامت دین و دنیا را روزی او خواهد ساخت. ای علی! اگر شب جمعه با او نزدیکی کردی و میانتان فرزندی تقدیر شد، سخنوری خوش گوی و پر زبان خواهد  بود. و اگر در  روز جمعه، پس از عصرگاهان با او نزدیکی کردی و میانتان فرزندی تقدیر شد، ناموری سر شناش و آگاه خواهد بود . اگر هم در شب جمعه، پس از نماز عشاء با او نزدیکی کردی، امید است، یکی از ابدال باشد.

همچنین امام رضاعلیه السلام فرمود:  عمل جماع را در آخر شب انجام دهید. زیرا برای بدن صالح تر و مایه امید بیش تر و ذکاوت بیش تر برای فرزند می باشد[1].

از سوی دیگر زمان ولادت اهل بیت علیهم السلام به عنوان نعمتی بزرگ و ذخیره ای آسمانی در اختیار ما قرار دارد. می توان با احتساب مدت وقوف جنین در رحم، زمان تقریبی تولد فرزند خود را در زمان تولد امام عمصوم قرار داد. این کار علاوه بر اظهار محبت به امام می تواند ما و فرزندان ما را در کنف و حمایت اهل بیت علیهم السلام قرار دهد. نیت این کار اثرات القایی فراوانی در انتقال محبت اهل بیت علیهم السلام در فرزندان ما دارد. راوی گوید از حضرت امام صادق علیه لسلام شنیدم فرمود در شبی که امام متولد می شود، هیچ فرزندی متولد نخواهد شد مگر اینکه مومن است. اگر در بلاد کفر نیز متولد شود خداوند او را به ایمان رهبری می کند به برکت امام علیه السلام.

[1] سفینه البحار، ج 1، ص 181

اثر مجالس مهمانی در خانه

در روایات ائمه معصومین علیهم السلام تأکید بسیاری بر اطعام و ضیافت فرموده‌اند و آثار فراوانی را برای آن ذکر نموده‌اند از آن جمله، امیر المومنین علیه السلام می فرمایند:هر خانه‌ای که در آن میهمان داخل نمی‌شود در آن ملائکه داخل نمی‌شوند[1]. و نیز از حضرت رسول نقل است: مهمان که داخل خانة مؤمن شود با او هزار برکت و هزار رحمت می‌آید و خدا برای صاحب خانه بر هر لقمه که مهمان می‌خورد حج و عمره می‌نویسد[2].

اطعام از مؤمنین، سبب اعطاء فرزند صالح به صاحب خانه نیز می‌شود چنانکه در کتاب کیمیای محبت در شرح احوالات شیخ رجبعلی خیاط آمده شیخ رجبعلی خیاط محصول اطعامی بود که پدرش از یکی از اولیای خدا به عمل آورد.

اما کیفیت مجالس نیز مهم است. در روایات از نشستن در مجلسی که در آن معصیت خداوند می‌شود و نمی‌توان اوضاع را تغییر داد نهی شده است. و نیز از نشست در مجلسی که از امامی بدگویی یا از مسلمانی غیبت می‌شود نهی شده است. و در مقابل تأکید فرموده‌اند که در مجالستان احادیث ما را نقل کنید که شما را به هم مهربان می‌کند

[1] لئالی الاخبار، ج 3، ص 67

[2] لئالی الاخبار، ج 3، ص 66