دستور اول :
باید بسیار مراقب بود که در اَوان انتقال کودک به مرحله خردسالی، اخلاق و رفتار وی پسندیده و معتدل گردد. برای این منظور نباید کاری کرد که کودک به خشم زیاد، ترس زیاد، اندوه و شب بیداری زیاد برخورد کند و یا دچار شود . هرچه را طفل آرزو کرد باید زود برآورده شود و از هر چیزنفرت داشت از وی دور گردد . در این دستور دو نفع وجود دارد : یکی نفع نفسانی است زیرا بچه از همان طفولیت به اخلاق و رفتار نیکو خوی می گیرد و نیکی در او سرشتی می شود و از او جدا نمی گردد . دیگر آن که برای بهبود تنش مطلوب است، زیرا همان طور که از سوء مزاج، بدخلقی وبدرفتاری سر می زند، ازعادت به بدخوئی نیزسوء مزاج پیدا می شود . مثلا خشم، مزاج را بیشتر از حالت اعتدال گرم می کند، اندوه خشک مزاجی ببار می آرد، پژمردگی و کم ارا دگی نیروی روانی را سستی می بخشد و مزاج را به سوی بلغمی بودن گرایش می دهد . پس معلوم می شود که در خوش خلقی بهبودی تن و روان نیز هست.
دستور دوم :
وقتی کودک از خواب بیدار شد، بهتر آن است که استحمام شود و بعد به مدت یک ساعت با اسباب بازیهایش و ی ا به منظوربازی کردن تنها گذاشته شود، سپس کمی غذا بخورد و از آن به بعدزیادتر از پیش به بازی بپردازد، باز استحمامکند و غذا بخورد و تاحد ممکن نگذارند در وقت غذا خوردن آب بنوشد، زیرا آب غذای خام را قبل از هضم شدن به درون می راند.
دستور سوم:
وقتی کودک به شش سالگی رسید، باید او را به معلم و شخص ادب آموزسپردوبه تدریج به کسب تحصیلش واداشت . نباید او را بزور وادار کرد که یک دفعه کتاب را بگیرد و از خود دور نسازد . از شش سالگی به بعد شستشو کاهش می یابد و طفل قبل از غذا خوردن بیشتر بازی می کند.
دستور چهارم :
خردسالان باید از نبیذ)نوشابه انگور و خرما ( بپرهیزند، بویژه خردسالانی که گرم و ترمزاجند زیرا زیانی که از نبیذ پیدا می شود پیدایش زرداب درنوشنده آن است، که زود به تن آن ها سرایت می کند . نفع نبیذکه ریزش زرداب و یا تری بخشیدن به مفاصل است برای خردسالان مورد نیازنیست زیرازهره آن ها بحدی نمی رسد که احتیاج به دفع آن همراه ادرار موجود باشد و مفاصل آن ها کاری به تر گردانیدن ندارد . باید کاری کرد که آب گوارای پاک را همیشه آرزو کنند.
این بود دستور پرورش خردسالان تا زمان چهارده سالگی آن ها . در این مدت همو اره باید مراقب حال و مزاج آن ها بود که آیاتری یا خشکی در مزاج آن ها و یا سختی در جسم شان در افزایش یا در کاهش و یا در حال اعتدال است . باید در کاهش دادن ورزش به تدریج عمل کنند، حتی در ورزش سخت و دشوارهم که نمی خواهند دیگر انجام دهندباید ترک آن تدریجی باشد و رزش در بین سن خردسالی و نوجوانی باید به صورت معتدل نه کم و نه زیاد انجام گیرد. بعد از چهارده سالگی به برنامه رشد و نمو و بهداشت نیاز داریم.
پس بهتر است به آن توجه کنیم و قبل از هر چیز در زمینه ای سخن گوییم که اساس برنامه بهبودی تندرستان است و آن همانا ورزش است.
