ادعیه:
امیرالمومنینعلیه السلام فرمودند: هنگامی که تصمیم به بچه دار شدن داشتی، وضویی کامل[با رعایت آداب](در جایی وضوی شاداب بیان شده ترجمه وضوا سابغا) بگیر و دو رکعت نماز نیکو به جا بیاور و و بعد از آن به سجده برو و هفتاد و یک بار«اَسْتَغْفِرُ اللَّه» بگو و بعد از آن با همسر خود آمیزش کن و بگو: «اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی وَلَداً لِاُسَمِّیَهُ بِاسْمِ نَبِیِّکَ مُحَمَّدٍصلّی الله علیه و آله و سلّم[1]». خداوند این کار را خواهد کرد و در این مساله تردید نداشته باش زیرا تو را به نماز سفارش کردم، نمازی که رسول خدا فرمود نزدیکترین حالت عبد به خدا در حالت سجده و رکوع است و تو را به استغفار توصیه کردم، استغفاری که در رابطه ی با آن آمده است: و خداوند متعال به نبی خود فرمود: ... اگر هفتاد بار برایشان طلب بخشش نمایی، هرگز خداوند آنها را نمی بخشد(توبه:80) و من به تو به بیش از هفتاد مرتبه توصیه کردم.[2]
در هنگام آمیزش بگوید: «اَللّهُمَ اِن رَزَقتَنی ذَکَرَاً سَمَّیتُهُ مُحَمَداً». در روایت دیگری نیز وارد شده که نیت کند اگر صاحب فرزند پسر شد نام او را علی بگذارد[3].
از حضرت امام صادقعلیه السلام منقول است که حضرت شریک شدن شیطان را در نطفه آدمی بیان نمودند و بسیار عظیم شمردند. راوی گفت که چه باید نمود که این واقع نشود؟ فرمود هنگامی که خواستی مجامعت کنی بگو:
«بِسمِ اللهِ الرّحمنِ الرَّحیِم الَّذی لا اِلهَ اِلاّ هُوَ بَدیعُ السَّماواتِ وَ الاَرضِ، اَللّهُمَ اِن قَضَیتَ مِنّی فی هذِهِ اللَّیلَة خَلیفَهً فَلا تَجعَل لِلشَّیطانِ فیهِ شِرکَاَ وَلا نَصیباً ولا حَظّاً وَ اجعَلهُ مُومناً مُخلِصاً مُصَفّیً مِنَ الشَّیطانِ و رِجزِهِ، جلَّ ثناؤکَ[4]». و در جای دیگر چنین آمده: «بِسمِ اللهِ الرّحمنِ الرَّحیِم الَّذی لا اِلهَ اِلاّ هُوَ بَدیعُ السَّماواتِ وَ الاَرضِ، اَللّهُمَ اِن قَصدت مِنّی فی هذِهِ اللَّیلَة وَلدا فَلا تَجعَل لِلشَّیطانِ فیهِ نَصیباً وَلا شِرکَاَ وَلا حَظّاً وَ اجعَلهُ عَبداً صالِحاً مصفیاً وذُریَته جلَّ ثناؤکَ».
«بِسم الله الرَّحمن الرَّحیم» و استعاذه «اَعوذُ بِالله مِنَ الشّیطانِ الرَّجیم» بگوید[5]. چنین روایت شده است: هر یک از شما چون آهنگ کام بردن از همسر کند، پس خداوند را یاد کند زیرا هرکس در آن حال نام خدا نبرد، و فرزندی بوجود آورد، شیطان در آن دخالت کرده باشد و آن بدوستی و دشمنی با ما شناخته می شود[6].
به نقل از سلیمان بن خالد نقل شده است که به امام صادقعلیه السلام گفتم: معناى این سخن خداوند «شَارِکْهُمْ فِى الْأَمْوَالِ وَ الْأَوْلَـدِ» چیست؟ فرمود: در این باره، این سخن را بگو: «أَعوذُ بِاللّهِ السَّمیعِ العَلیمِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمِ»[7].
در حدیث دیگر فرمود که چون خواهد که شیطان شریک نشود بگوید: «بِسم الله» و پناه ببرد به خدا از شر شیطان.
امام علی علیه السلام: هرگاه آمیزش کردى، بگو: «بِسمِ اللّه و بِاللهِ، اللّهُمَّ جَنِّبنَی الشَّیطانَ و جَنِّبِ الشَّیطانَ مّا رَزَقتَنی[8]» با این اقدام، اگر تقدیر [خدا] چنین شد که فرزندى از شما دو نفر به وجود آید، شیطان، هرگز به او زیان نمىرساند[9].
همچنین امام محمد باقرعلیه السلام فرمودند: هرگاه فرزند خواستى، هنگام آمیزش بگو: «اللّهُمَّ ارزُقنی وَلَدا، وَ اجَعَلهُ تَقِیّاً ]زکیّاً[ لَیسَ فی خَلقِهِ زِیادَةٌ و لا نُقصانٌ، وَ اجعَل عاقِبَتَهُ إلى خَیرٍ،]اللّهُمَّ َلا تَجعَل لِلشَّیطانِ فیهِ شِرکَاَ وَلا نَصیباً[»[10].
سور قرآنی:
وارده شده که هر کس سوره فجر را بنویسد و با خود همراه داشته باشد و با همسر خود همبستر شود، خداوند فرزندی را که نور چشم او باشد به او عطا می کند[11].
اسماء الله:
در راهنمای بهشت آمده است هنگام مجامعت، با گفتن نام مبارکه «مُصَوِّرُ» بچّه خوش صورت و وجیه گردد. از امام رضا علیه السلام نقل است: هر که در بستر خواب پیش از صحبت با حلال خود 10 بار این اسم مقدس «متکبّر» را بگوید، خداوند او را فرزندی صالح کرامت کند.
[1] خدایا فرزندی به من بده که او را به نام پیامبرت، محمّدصلّی الله علیه و آله و سلّم خواهم نامید.
[2] مکارم الاخلاق، ص339
[3] امام باقرعلیه السلام به فردی که نامش محمد بود، فرمود خود را از شیطان در حظیره محکمى در آورده بدرستیکه هرگاه شیطان می شنود که کسى او را آواز می کنند یا محمد یا على آب می شود تا آنکه بشنود که کسى را آواز می کنند بنام یکى از دشمنان ما شاد می شود و فخر می کند. در حدیث دیگر از امام موسىعلیه السلام منقول است که فقر و بینوائى داخل خانه نمی شود که در آن خانه نام محمد یا احمد یا على یا حسن یا حسین یا جعفر یا طالب یا عبداللّه یا فاطمه بوده باشد.
[4] حلیة المتقین، ص93
[5] وسائل الشیعه، ج7، باب 96
[6] من لا یحضره الفقیه، ج3، ص209
[7] تفسیر العیّاشى
[8] با نام خدا و با خدا، خدایا! شیطان را از من دور ساز و شیطان را از فرزندی که به من می دهی نیز دور ساز.
[9] کافی، ج5، ص503
[10] وسائل الشیعه، ج20، ص 117؛ بار الها! فرزندى روزىام کن و او را با تقوا قرار ده؛ نه افزونى در جسم او باشد، نه کاستى، و او را عاقبت به خیر گردان.
[11] تفسیرالبرهان، ج5، ص649
