راه کسب

ﺣﻀﺮت آﻗﺎ در اﻟﻬﯽ ﻧﺎﻣﻪ ﻣﯽ فرمایند: "اﻟﻬﯽ ﮔﺮﯾﻪ زﺑﺎن ﮐﻮدک ﺑﯽ زﺑﺎن اﺳﺖ. آﻧﭽﻪ ﺧﻮاﻫﺪ از ﮔﺮﯾﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻣﯽﮐﻨﺪ." ﭘﺲ از ﮐﻮدﮐﯽ راه ﮐﺴﺐ را ﺑﻪ ﻣﺎ ﯾﺎد داده ای ﺑﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﻃﻮر ﯾﮏ ﻋﺎﻟﻢِ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎل در ﺣﻮزة ﻋﻠﻤﯿﻪ درس ﺧﻮاﻧﺪه، از ﮔﺮﯾﻪ ﯾﮏ ﮐﻮدک درس ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﺪ :ﺧﺪاﯾﺎ ﺗﻨﻬﺎ زﺑﺎن ﮐﻮدک ﮔﺮﯾﻪ اﺳﺖ، اﮔﺮ ﮔﺮﺳﻨﻪ، ﺗﺸﻨﻪ و ﯾﺎ ﻣﺮﯾﺾ اﺳﺖ، ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺎ زﺑﺎن ﮔﺮﯾﻪ اﯾﻦ ﻧﯿﺎز ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺎدر اﺑﻼغ ﻣﯽ دارد، و ﻫﺮﮔﺰ ﺑﺎ ﮐﻼم ﻇﺎﻫﺮی ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﻣﺎدر اﻋﻼم ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﭘﺲ از ﻫﻤﺎن ﮐﻮدﮐﯽ راه ﮐﺴﺐ روزی را ﺑﻪ ﻣﺎ آﻣﻮﺧﺘﻪ ای ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﮔﺮﯾﻪ از ﺧﺪاوﻧﺪ ﻃﻠﺐ روزی ﻣﺎدی و ﻣﻌﻨﻮی ﮐﻨﯿﻢ.

برگرفته از کتاب شرح مراتب طهارت

سینمای کودک را جدی نگیریم قافیه را باخته‌ایم

حسن عباسی در نشست مشورتی جشنواره عمار با اشاره به رهاشدگی سینمای کودک گفت: همیشه به دخترها گفته‌ام اگر می‌خواهید مجاهدت کنید و در رکاب حضرت باشید اولاً زود ازدواج کنید و بچه‌دار بشوید، ثانیاً فقط به مهدکودک بچسبید، دنبال استادی دانشگاه و رانندگی تریلر نباشید.

سرمایه دار واقعی

ما معمولا به کسی سرمایه دار می گوییم که طلا، باغ، مزرعه، قالی و برج داشته باشد اما سرمایه دار واقعی کسی است که حدود چهارده میلیون نسل نو دارد. سرمایه دار واقعی، آموزش و پرورشی ها هستند. اینها هستند که تربیت نسل نو را برعهده دارند.
حجت الاسلام قرائتی

توصیه های قرائتی به مربیان مهد کودک‌ ها: دست کودکان را در دست خدا بگذارید

تسنیم نوشت:

رئیس ستاد اقامه نماز با اشاره به نقش مربیان مهدهای کودک در سرمایه‌گذاری فرهنگی و معنوی در کودکان خطاب به آن‌ها گفت: دست کودکان را در دست خدا بگذارید.

حجت‌الاسلام و المسلمین محسن قرائتی رئیس ستاد اقامه نماز کشور در جشنواره یاوران نماز با موضوع ترویج فرهنگ نماز در کودکی، تضمین جامعه اسلامی اظهار داشت: مربیان مهدهای کودک می‌توانند در نسلی نو و پاک که امانت‌های الهی هستند سرمایه گذاری کنند.

وی ادامه داد: سعی کنید رابطه خود را با خدا تقویت کنید، خدا را به کودکان معرفی کنید اگر نعمت‌های خدا را به کودکان یادآوری کنید در آن صورت نیاز به تبلیغ نماز ندارید چرا که خود کودکان به نماز مشتاق می‌شوند؛ مربیان در مهدهای کودک مقابل کودکان نماز بخوانند در این صورت کودکان خود به خود به نماز روی می‌آورند.

پایه های اصلاح نفس کودک من/ حاج آقا پناهیان

بسم الله الرحمن الرحیم

پایۀ اصلاح نفس مبارزه با هوای نفس است و پدر و مادری که این را در عمل و رفتار خودشان به بچه یاد ندهند و در خانواده این تجربه را به بچه ندهند، نباید انتظار داشته باشند که فرزندشان اصلاح شود و خوب بار بیاید.

پدر و مادری که وقتی عصبانی شوند هر چه دلشان بخواهد به زبان می‌آورند، طبیعتاً بچۀ آنها هم هرکاری دلش بخواهد، انجام خواهد داد! بچه باید در رفتار پدر و مادرش ببیند که بارها عصبانی شده‌اند، ولی چیزی نگفته و فقط لبخند زده‌اند. اگر بچه این را بییند، می‌فهمد که خیلی جاها باید علی‌رغم هوای نفسش رفتار کند و پا روی نفسش بگذارد.

اگر پدر و مادر، موقعی که عصبانی هستند بچۀ خود را تنبیه کنند، و موقعی که خوشحال و سرحال هستند بچه را تشویق کنند، این بچه تربیت نمی‌شود بلکه بی‌تربیت خواهد شد! چون بچه پیش خود می‌گوید: «ملاک تشویق و تنبیه، رفتار درست و غلط من نیست، بلکه ملاکش حال خوب و بد پدر و مادر من است! آنها هروقت سرحال باشند می‌بخشند و هروقت عصبانی باشند نمی‌بخشند و مجازات می‌کنند» وقتی رفتار پدر و مادر باعث شود که بچه‌ این‌طور نتیجه‌گیری کند، طبیعی است که این بچه هم طبق هوای نفسش عمل کند.

آموزش های بی محتوا در مهد کودک-آقای قرائتی

از اینجا مشاهده کنید.

تربیت کودک در بیان حاج آقا مجتبی تهرانی

نقش حیا در تربیت کودک: 

قصد تربیت کردن:

 

معنای تربیت!

عکسبرداری کودک از رفتار ما: 

صحبت حاج آقا پناهیان در مورد کودک و اولیای خدا

عظمت زن در مادر شدن است.

هوالحکیم

بسیاری از دخترها و خواهران ما در نظام کنونی نمی‌دانند که عظمت زن در مادر شدن است که او بتواند فرزند تربیت کند، دانشمند تربیت کند، عالِم و دانشمند شود برای اینکه فرزندان دانشمند تربیت کنند؛ وگرنه کارمند شدن و وارد جامعه شدن و اینها این کاری است که از هر مردی ساخته است. آن کاری که از زن ساخته است، از عظمت زن، از اینکه او باید مظهر خالقیّت ذات اقدس الهی باشد. آن کار اساسی زن‌هاست که فرمود ما نکاح آوردیم نه ازدواج مصطلح. این ازدواج مصطلح، اجتماع نر و ماده در گیاهان هم هست، در حیوانات هم هست. ما آن را نیاوردیم. «النِّکَاحُ سُنَّتِی» لذا فرمود: «مَنْ تَزَوَّجَ فَقَدْ أَحْرَزَ نِصْفَ دِینِهِ» این اصول خانواده را تشکیل می‌دهد که امیدواریم ـ ان‌شاءالله ـ برای نسل آینده و اینکه این خواهران ما، دختران ما، زن‌های جامعه بدانند عظمت زن در مادر شدن است. این نقص نیست که بگویند ما برای کهنه شستن نیامدیم. خیر؛ کهنه شستن ممکن است کسی کارگر بگیرد، اما مادر شدن عظمت است.

در خود روایات هم دارد؛ ملاحظه فرمودید؛ کسی آمده گفت من فلان گناهی کردم؛ می‌خواهم پاک شوم. حضرت فرمود مادر داری که مثلاً به مادر احسان کنی تا آن لغزش‌هایت بخشوده شود؟ عرض کرد نه؛ به رحمت ایزدی رفت. گفت خاله داری؟ عرض کرد بله. گفت به خاله‌ات هم اگر احترام کنی، کارِ مادر است. این عظمت مادر، این مقام شامخ مادری، این صبغه ملکوتی است. فرمود نکاح سنّت ماست؛ اگر کسی این کار را بکند، نصف دینش را حفظ کرده. می‌بینید تفاوت ره از کجاست تا کجا. این نکاح را با چشم فرشته‌ها دارد می‌بیند؛ نه نکاح را به عنوان اجتماع مذکر و مؤنث. این نظام اسلامی آمده زن‌ها را آزاد کرده. آزادی این است که تحصیل آزاد است؛ کمالات آزاد است؛ اما تحصیل برای اینکه مادرِ خوب شود و بتواند فرزندان دانشمند تربیت کند. این نقص نیست و اگر جامعه به لطف الهی باید طوری باشد که این کشور از هر نظر آماده باشد برای ظهور مبارک حضرت و این نظام را حفظ کند از هر خطری و ـ ان‌شاءالله ـ سالماً تحویل وجود مبارک حضرت بدهد، داشتن فرزندان و جوانان با ایمان است.

درس تفسیر آیت الله جوادی آملی 24 دی 92

نقش مبارزه با هوای نفس در تربیت کودک- حاج آقا پناهیان

بسم الله الرحمن الرحیم

پایۀ اصلاح نفس مبارزه با هوای نفس است و پدر و مادری که این را در عمل و رفتار خودشان به بچه یاد ندهند و در خانواده این تجربه را به بچه ندهند، نباید انتظار داشته باشند که فرزندشان اصلاح شود و خوب بار بیاید.

پدر و مادری که وقتی عصبانی شوند هر چه دلشان بخواهد به زبان می‌آورند، طبیعتاً بچۀ آنها هم هرکاری دلش بخواهد، انجام خواهد داد! بچه باید در رفتار پدر و مادرش ببیند که بارها عصبانی شده‌اند، ولی چیزی نگفته و فقط لبخند زده‌اند. اگر بچه این را بییند، می‌فهمد که خیلی جاها باید علی‌رغم هوای نفسش رفتار کند و پا روی نفسش بگذارد.

اگر پدر و مادر، موقعی که عصبانی هستند بچۀ خود را تنبیه کنند، و موقعی که خوشحال و سرحال هستند بچه را تشویق کنند، این بچه تربیت نمی‌شود بلکه بی‌تربیت خواهد شد! چون بچه پیش خود می‌گوید: «ملاک تشویق و تنبیه، رفتار درست و غلط من نیست، بلکه ملاکش حال خوب و بد پدر و مادر من است! آنها هروقت سرحال باشند می‌بخشند و هروقت عصبانی باشند نمی‌بخشند و مجازات می‌کنند» وقتی رفتار پدر و مادر باعث شود که بچه‌ این‌طور نتیجه‌گیری کند، طبیعی است که این بچه هم طبق هوای نفسش عمل کند.

حاج آقا پناهیان