ذریه طیّبه

رب هب لی من لدنک ذریة طیبه

ذریه طیّبه

رب هب لی من لدنک ذریة طیبه

ذریه طیّبه

من حجاب را دوست دارم.

۲۵ مطلب با موضوع «تربیت :: نکات تربیتی» ثبت شده است

تربیت مادر مهمتر از مدرسه است .

مدرسه و کودکستان نمى تواند جاى تربیت مادر را بگیرد.

والدین بویژه مادر در تربیت فرزند باید از خواب و آرامش خویش ‍ بکاهد و با کارشناسى خاص مادرى خود، به زیربناى تربیتى و سازندگى کودک خویش توجه بیشترى نماید، همواره با پرورش جسمى، پرورش روح و روان و اخلاق او را نیز به طور جدى به عهده داشته باشد. مادر در تربیت روانى کودک درس شهامت، شجاعت، سخاوت، بلند همتى و سیادت و بزرگوارى و کرامت نفس را باید به او بیاموزد و سعى کند جبن و ترس و هر چیزى که خود از آن مى ترسد و یا ترس آور است، از بچه دور کند، مثلا، ترس از سوسک، مارمولک، گربه و هر چیز دیگر را از ذهن کودک بزداید و فرزندش را ترسو ببار نیاورد، بلکه از همان دوران کودکى با تدبیر و تجربه شایسته خود درس شجاعت و شهامت و صبر و مقاومت و تحمل بر شدائد زندگى به کودک خویش القا کند و ورزش و شنا و تیراندازى و آموزش هنر به او در حد قدرت و امکانش بیاموزد و نحوه حفظ و قرائت قرآن و حدیث و دانش دین و مذهب و علوم دیگر به او تعلیم دهد و حافظه و استعداد او را درخشان و شکوفا نماید و از هرگونه سعى و تلاش در شکوفا ساختن استعداد فرزندش مضایقه ننماید.

درس سخاوت و سیادت به کودکانتان بدهید

سخاوت و بخشش، صفت پسندیده اى است که مادر به خوبى مى تواند در دستور کار تربیتى خود براى فرزندش قرار دهد، مثلا، به او دستور دهد از خوردنى و اسباب بازى یا میوه و هر چیز مناسبى که در دست دارد به همبازیها و همکلاسیها و دیگران بدهد تا با این نوع بذل و بخشش، خصلت سخاوت بخود بگیرد و حس تعاون و کمک به همنوعان را در روحیه او پرورش دهد و زنده کند و از هر چه بخل و فرومایگى است او را حفظ نماید و اخلاق سیادت و بزرگوارى و احراز شخصیت، متانت و مناعت طبع، صداقت و امانتدارى و وفاى به عهد و هر صفت برجسته اخلاقى و اسلامى و انسانى را براى کودک درسى الزامى قرار دهد. که پدر و مادر در سنین طفولیت این درسها را در خانه و محیط گرم خانواده به کودک بیاموزند و از دنائت و پستى طبع و اوصاف زشت و کارهاى خلاف اخلاق و اظهار هرگونه خشونت و پرخاشگرى، دروغ، افتراء و هر صفت زشت و بد و حرام را مادر باید از روح و روان کودکان پاک و دور سازد و نیز صحنه هاى زننده و وقیحانه از کارهاى زشت مثل فحاشى و دعوا با همسایه و همخانه و یا پرخاشگرى را با همسر و اعضاى خانواده یا دیگرن در حضور کودک خویش انجام ندهند و هر چیز بد را از چشم و گوش و دید و شنید فرزندان دور سازند و محیط زندگى ایشان و محور وجود فرزندان از حرکات زشت، پاک نمایند و روحیه پاک و اصالت و نجابت، فطرت پاک اسلامى و توحیدى وى را همچنان تقویت نمایند.

بلى اولین معلم کودک مادر است، که او بهتر از هر کس مى تواند در محیط سالم منزل کودکانش را به نحو احسن تربیت کند و قدرت دارد کارهاى زشت و بى فضیلتى را از محیط زیست بچه ها دور سازد. بلى ! با اجراى این دستورالعمل اسلامى و تربیتى است که این مادر بهشتى و وظیفه شناس ‍ بهشت را براى کودکانش در زیر قدمهاى خود دارد.

 برگرفته از کتاب پدر، مادر! مرا خوب تربیت کنید، نوشته سید حسن موسوی راد لاهیجانی

بسم الله الرحمن الرحیم
دختر دوساله مرحوم حداد بنام فاطمه فوت می کند می فرمودند: مرگ  او در شب بود، و ما او را در کنار  اطاق نهادیم تا فردا دفن نماییم. من قدری به او به نظر بچه نگاه می کردم. یعنی کودکی از دنیا رفته است و انقدر حائر اهمیت نیست.
همان شب دیدم نفس او را که از گوشه اطاق بزرگ شد، و تمام خانه را فرا گرفت. کم کم بزرگتر شد و تمام کربلا را گرفت، و بدون فاصله تمام دنیا را گرفت و آن طفل حقیقت خود را نشان داد که: من با اینکه کودکم چقدر بزرگم
ایشان می فرمودند: این عظمت حقیقی اوست. فلهذا ما باید به اطفال خود احترام بگذاریم و به نظر بزرگ به آنها بنگریم. زیرا که بزرگند و ما ایشان را خُرد می پنداریم. ابراهیم پسر 2 ساله رسول الله بقدری بزرگ بود که اگر می ماند، به مثابه ی خود پیغمبر بزرگ می شد. کانّه پیغمبر همان فرزندش ابراهیم است که بزرگ شده و ابراهیم همان پیامبر است، نهایت امر در دوران خردسالی و طفولیت؛ ذریّة بعضها من بعض.
می فرمودند: لهذا برای احترام کودکان نوزاد، خوب است انسان تا چهل روز مجامعت نکند و قنداقه ی نوزادان را تا چند ماهگی در مجالس علم و محافل ذکر و حسینیه و محالّ عزاداری که نام سید الشهدا برده می شود ببرند؛ چرا که نفس طفل همچون مغناطیس است و علوم و اوراد و اذکار و قدّوسیّت روح امام حسین علیه السلام را جذب می کند. طفل اگرچه زبان ندارد ولی ادراک می کند و روحش در دوران کودکی اگر در محلّ یا در محالّ معصیت برده شود، آن جرم و گناه او را آلوده می کند واگر در محلّ یا در محالّ معصیت برده شود، آن جرم و گناه او را آلوده می کند و اگر در محلّ و یا محالّ ذکر و عبادت و علم برده شود، آن پاکی و صفا را به خود می گیرد.
می فرمودند: شما اطفال خود را در کنار اطاق روضه خوانی یا اطاق ذکری که دارید قرار بدهید! علماء سابق اینطور عمل می نمودند. زیرا آثاری را که طفل در این زمان به خود اخذ می نماید تا آخر عمر در او ثابت می ماند و جزو غرائز و صفات فطری او می گردد. چرا که نفس بچه در این زمان، قابلیت محضه است؛ گرچه این معنی مهم و این سرّ خطیر را عامه مردم درک نمی کند.
کتاب روح مجرد، صفحه95
همسر عمران در موقع بارداری دعا کرد: انی نذرت لک ما فی بطنی محررا فتقبل منی
 یعنی من نمی خوام این بچه، بچم باشه می خوام برای تو باشه... وقتی مال رو به صاحب مال می بخشی، صاحبش خودش می دونه چجوری تربیتش کنه... 
حضرت زکریا که صحنه غذاهای بهشتی حضرت مریم س رو دید، دلشون همچین فرزندی خواست و از خدا بچه نخواستند از خدا ولی خواستن (فهب لی ولیا /سوره مریم) 
حالا ما باید بچه هامون رو نذر اهل بیت ع از جمله سیدالشهدا کنیم... نذر بچه برای سید الشهدا با زمان حضرت ابراهیم ع برمی گرده... حضرت ابراهیم ع از واقعه کربلا آگاهی پیدا می کنند و خیلی ناراحت می شوند بعدها که حضرت اسماعیل ع بزرگ می شن و می فهمند که واقعه کربلا در رابطه با فرزندان حضرت اسماعیل خواهد بود، به فکر می افتند که فرزند خودشون رو ذبح کنند تا کربلا اتفاق نیفته که خواب می بینندو فوقع ما وقع..

حضرت زکریا ع هم همینطور... جالبه که سوره مریم با کهیعص (کربلا، هلاکت، یزید، عطش، صبر) شروع میشه و آیه بعد می گه: ذکر رحمته عبده زکریا اذ نادا ربه نداء خفیا.... فهب لی ولیا....   
از خدا فرزندی می خواهند از جنس امام حسین ع که حضرت یحیی ع خیلی شبیه ایشان هستند.
بچه نذر شده دیگر، حضرت ابوالفضل علیه السلام هست که وقتی بدنیا اومدند حضرت ام البنین ع قنداقه شان را دور سر امام حسین علیه السلام می گردونند... می گند حضرت علی اصغر ع هم حضرت رباب س نذر امام حسین ع می کنند...

خلاصه از این قبیل بچه ها زیادند... این مهمه که مادر قبل بارداری و تو بارداری بچه شو برای فداشدن برای امام حسین علیه السلام بخواد.

برگرفته از صحبتهای آقای چیت چیان

خداوند متعال در قرآن کریم بارها و بارها با بیان داستان‌ها و حکایاتی از زندگی پیشینیان و گذشتگان برای مومنین، مثال‌ها و لطایفی را برای زندگی بهتر بیان کرده است. در سوره انبیا نیز خداوند بعد از اینکه استجابت دعای حضرت یحیی علیه‌السلام را بیان می‌کند با بیان سه ویژگی منحصر به فرد از یک خانواده الهی سعی در تشویق و نزدیک کردن دیگر بندگان به این ویژگی‌ها کرده است. «فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ وَهَبْنا لَهُ یَحْیى‏ وَ أَصْلَحْنا لَهُ زَوْجَهُ إِنَّهُمْ کانُوا یُسارِعُونَ فِی الْخَیْراتِ وَ یَدْعُونَنا رَغَباً وَ رَهَباً وَ کانُوا لَنا خاشِعینَ[انبیاء/90] ما هم دعاى او را پذیرفتیم و یحیى را به او بخشیدیم و همسرش را (که نازا بود) برایش آماده (باردارى) کردیم چرا که آنان (خاندانى بودند که) همواره در کارهاى خیر به سرعت اقدام مى‏کردند و در حال بیم و امید ما را مى‏خواندند و پیوسته براى ما (خاضع و) خاشع بودند.»

بقیه متن رو در ادامه مطلب ببینید.

بسم الله الرحمن الرحیم

پایۀ اصلاح نفس مبارزه با هوای نفس است و پدر و مادری که این را در عمل و رفتار خودشان به بچه یاد ندهند و در خانواده این تجربه را به بچه ندهند، نباید انتظار داشته باشند که فرزندشان اصلاح شود و خوب بار بیاید.
پدر و مادری که وقتی عصبانی شوند هر چه دلشان بخواهد به زبان می‌آورند، طبیعتاً بچۀ آنها هم هرکاری دلش بخواهد، انجام خواهد داد! بچه باید در رفتار پدر و مادرش ببیند که بارها عصبانی شده‌اند، ولی چیزی نگفته و فقط لبخند زده‌اند. اگر بچه این را بییند، می‌فهمد که خیلی جاها باید علی‌رغم هوای نفسش رفتار کند و پا روی نفسش بگذارد.
اگر پدر و مادر، موقعی که عصبانی هستند بچۀ خود را تنبیه کنند، و موقعی که خوشحال و سرحال هستند بچه را تشویق کنند، این بچه تربیت نمی‌شود بلکه بی‌تربیت خواهد شد! چون بچه پیش خود می‌گوید: «ملاک تشویق و تنبیه، رفتار درست و غلط من نیست، بلکه ملاکش حال خوب و بد پدر و مادر من است! آنها هروقت سرحال باشند می‌بخشند و هروقت عصبانی باشند نمی‌بخشند و مجازات می‌کنند» وقتی رفتار پدر و مادر باعث شود که بچه‌ این‌طور نتیجه‌گیری کند، طبیعی است که این بچه هم طبق هوای نفسش عمل کند.

حاج آقا پناهیان